WYCHOWAWCA CHRZEŚCIJAŃSKI
W PROCESIE ROZEZNAWANIA POWOŁANIA

List Pasterski z okazji VIII Tygodnia Wychowania

9 – 15 września 2018 roku

W przyszłą niedzielę rozpocznie się w naszej Ojczyźnie VIII Tydzień Wychowania.
Jego tematyka będzie nawiązywać do hasła, mającego się rozpocząć już za miesiąc w
Rzymie, 15. Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów: Młodzież, wiara i rozeznanie
powołania,.
W dzisiejszej Ewangelii Jezus kieruje naszą uwagę ku ludzkiemu wnętrzu. Przytacza
skargę Boga zawartą w Księdze Proroka Izajasza: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem
swym daleko jest ode Mnie” (Mk 7,6). Przypomina też, że dla naszego zbawienia decydujące
są nie zewnętrzne okoliczności, ale to, co pochodzi z ludzkiego wnętrza.

1. Życiowe decyzje
W dokumencie przygotowawczym najbliższego Synodu Biskupów zwraca się uwagę
na trzy przekonania dotyczące rozeznania duchowego. „Pierwszym jest to, że Duch Boży
działa w sercu każdego mężczyzny i każdej kobiety poprzez uczucia i pragnienia, które wiążą
się z ideami, obrazami i planami. (…) Drugim przekonaniem jest, że ludzkie serce, z powodu
swej słabości i grzechu, jest zazwyczaj rozdarte, ponieważ pociągają je bodźce różne, a nawet
sobie przeciwstawne. Trzecie przekonanie, to fakt, że życie narzuca konieczność podjęcia
decyzji, bo nie można się wahać w nieskończoność”.
Często w naszym życiu stajemy na rozstaju dróg. Jest jasne, że nie da się iść kilkoma
naraz, dlatego trzeba podjąć decyzję, którą z nich wybrać. Takim punktem, z którego
wychodzi kilka możliwych ścieżek, jest decyzja dotycząca wyboru życia małżeńskiego,
kapłańskiego, konsekrowanego czy życia w stanie wolnym. Kolejne skrzyżowania dróg
życiowych mogą być związane z wyborem pracy, decyzją dotyczącą dalszego kształcenia
miejsca zamieszkania. Rozeznawanie powołania bywa kojarzone z młodością, jednak
umiejętność ta potrzebna jest przez całe życie.
Mottem tegorocznego Tygodnia Wychowania jest hasło: Wybór drogi. Zapraszamy
Rodziców, Nauczycieli i wszystkich Wychowawców do zastanowienia się, jak pomóc
dzieciom i wychowankom w procesie rozeznawania ich życiowych decyzji. Refleksja ta może
być pomocna także w naszej osobistej formacji.

2. Wewnętrzny kompas
Rozeznawanie powołania nie opiera się na prostych podpowiedziach przychodzących
z zewnątrz. Chodzi w nim raczej o ustawienie wewnętrznej busoli, która umożliwi w każdej
życiowej sytuacji odkrycie najlepszej z dróg.
W najnowszej adhortacji o powołaniu do świętości papież Franciszek pyta: „Jak
rozpoznać, czy coś pochodzi od Ducha Świętego, czy pochodzi z ducha tego świata lub z ducha diabła?”. Ojciec święty udziela następującej odpowiedzi: „Jedynym sposobem jest
rozeznanie, które wymaga nie tylko dobrej zdolności rozumowania lub zdrowego rozsądku,
ale jest także darem, o który należy prosić” (Franciszek, Adhortacja apostolska Gaudete et
exsultate 166).
Tym, kto ma plan na nasze życie i wie, czego naprawdę potrzebujemy, jest Bóg. Ten,
który nas stworzył i zna nas lepiej niż my sami siebie, jest więc najwłaściwszym Adresatem
pytania o to, jaką drogę wybrać w konkretnej sytuacji. Bóg jest obecny w swoim Słowie,
dlatego w rozeznawaniu powołania konieczne jest spotkanie z Biblią. Papież Benedykt XVI
napisał: „W młodości pojawiają się nieodparte i szczere pytania na temat sensu własnego
życia i tego, jaki kierunek nadać swojej egzystencji. Na te pytania tylko Bóg potrafi dać
prawdziwą odpowiedź. (…) Powinniśmy pomóc młodym ludziom w poznawaniu Pisma
Świętego i bliskim obcowaniu z nim, aby było niczym kompas wskazujący drogę, którą
należy iść” (Benedykt XVI, Adhortacja apostolska Verbum Domini 104).
Posiadanie wewnętrznego „kompasu”, umożliwiającego spokojne rozeznawanie i
dojrzałe podejmowanie decyzji, konieczne jest szczególnie dziś, gdy człowiek jest narażony
na oddziaływanie tak wielu zewnętrznych czynników, związanych chociażby z mediami
elektronicznymi. „Wszyscy, ale szczególnie młodzi ludzie – pisze papież Franciszek – są
narażeni na nieustanny zapping [skakanie po kanałach telewizyjnych]. Można poruszać się w
dwóch lub trzech przestrzeniach jednocześnie i uczestniczyć w tym samym czasie w różnych
wirtualnych wydarzeniach. Bez mądrości rozeznania łatwo możemy stać się marionetkami,
będącymi zakładnikami chwilowych tendencji”(Franciszek, Adhortacja apostolska Gaudete et
exsultate 167). Ktoś z czytających te słowa przyznał: „rzeczywiście, ostatnio przyłapałem się
na tym, że oglądam mecz w telewizji, na laptopie mam włączony kolejny odcinek serialu i
jednocześnie »esemesuję« z kimś na komórce”.

3. Czynniki, które warto uwzględnić w procesie rozeznawania
Powołanie jest zawsze związane z jakąś misją, która spełnia się w miłości. Takie
wartości, jak odniesienie sukcesu i zapewnienie utrzymania sobie i rodzinie – choć same w
sobie bardzo ważne – nie powinny stanowić jedynego i głównego kryterium w podejmowaniu
decyzji dotyczących przyszłości. Viktor Frankl, austriacki psycholog i psychiatra, więzień
obozów koncentracyjnych II wojny światowej przestrzegał swych studentów: „Nie gońcie za
sukcesem – im bardziej ku niemu dążycie, czyniąc z niego swój jedyny cel, tym częściej on
was omija. Do sukcesu bowiem, tak jak do szczęścia, nie można dążyć; musi on z czegoś
wynikać i występuje jedynie jako niezamierzony rezultat naszego zaangażowania w dzieło
większe i ważniejsze od nas samych…” (Viktor Frankl, Człowiek w poszukiwaniu sensu).
Święty Paweł poucza, że „Bóg jest w nas sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego
wolą” (Flp 2, 13). W procesie rozeznawania powołania warto więc postawić następujące
pytania: Jakie są moje najgłębsze pragnienia? Jakie mam zdolności i gdzie je najlepiej
wykorzystam? W jaki sposób najpełniej będę służył Bogu i drugiemu człowiekowi?
Rodzice, księża, katecheci, nauczyciele i wychowawcy – to osoby towarzyszące
młodym w procesie rozeznawania ich powołania. Mogą to czynić przez rozmowę, dobre rady,
dzielenie się doświadczeniem, stawianie pytań, a przede wszystkim przez samą obecność. Ilu
młodych ludzi zafascynowało się życiem małżonków, którzy założyli piękną kochającą się
rodzinę? Podobnie większość księży spotkała w młodości kapłana, który zachwycił ich
przeżywaniem swego powołania. Pewnie wielu słuchających teraz tych słów ma przed
oczyma taką osobę, która wpłynęła na ich życie. Warto za nią podziękować Bogu.

Rozeznawaniu powołania służy szczery i pełen ufności dialog człowieka z Bogiem, a
zwłaszcza prośba o światło Ducha Świętego. Przedmiotem rozmowy młodego człowieka z
Bogiem powinna być też prośba o dar męstwa. Można przecież dobrze rozpoznać powołanie,
ale nie mieć odwagi, by je podjąć. Taka sytuacja zdarza się dziś dość często, chociażby w
przypadku mężczyzn i kobiet przekonanych wewnętrznie, że pragną podjąć wspólne życie, a
którym brakuje jednak odwagi, by wyznać sobie miłość w sakramencie małżeństwa. Może się
też zdarzyć, że ktoś usłyszy głos powołania do kapłaństwa czy życia konsekrowanego, a
braknie mu odwagi, by wielkodusznie na nie odpowiedzieć i wejść na drogę jego realizacji.
Jakże ważne jest towarzyszenie młodym w rozeznawaniu ich powołania poprzez naszą
modlitwę.
Zapraszamy wszystkich do wspólnego przeżycia VIII Tygodnia Wychowania,
poprzedzającego w tym roku Synod Biskupów, który będzie poświęcony młodzieży w
kontekście rozeznawania i podejmowania życiowych decyzji. Prośmy Chrystusa –
najlepszego Wychowawcę, by dobre wykorzystanie tego czasu stało się naszym
przyczynkiem do owocnego przeżycia synodu. Prośmy też o to, by młodzi ludzie właściwie
rozeznali swoją dalszą drogę, zaufali Panu Bogu i owocnie zrealizowali swoje życiowe
powołanie.
Na rozpoczynający się rok szkolny i katechetyczny 2018/19 oraz związane z nim
nowe zadania duszpasterskie udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 379. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,
Janów Podlaski-Siedlce, 7-9 czerwca 2018 r.

Podziel się